ترجمه مقاله

جهان آفرین

لغت‌نامه دهخدا

جهان آفرین . [ ج َ ف َ ] (نف مرکب ) جهان آفریننده . آفریننده و خالق دنیا. خدا :
جهان آفرین را ستایش گرفت
نیایش ورا در فزایش گرفت .

فردوسی .


آخر دیری نماند استم استمگران
زآنکه جهان آفرین دوست ندارد ستم .

منوچهری .


جهان آفرینت گشایش دهاد
که گر وی ببندد که داند گشاد؟

سعدی .


جهان آفرینت نگهدار باد.

سعدی .


جهان آفرین بر تو رحمت کناد.

سعدی .


ترجمه مقاله