جواظةلغتنامه دهخداجواظة. [ ج َوْ وا ظَ ] (ع ص ) مرد بیقرار بسیارخوار، و تاء آن برای مبالغه است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به جَوّاظ شود.