جوانه

جوانه . [ ج َ ن َ / ن ِ ] (اِ) جوانی . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). شباب . || شاخه ٔ تازه ٔ درخت . شاخ نوبررسته از درخت . شاخ نو که از درختی یا ریشه ٔ آن روید. || (ص ) تازه . جوان . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
عصیر جوانه هنوز از قدح
همی زد بتعجیل برتابها.

منوچهری .

چه فردوسی اندر زمانه نبود
همین بُد که بختش جوانه نبود.

فردوسی .

گیتی جوان شده ست بخور زآن جوانه می
باید می جوانه چوگیتی بود جوان .

؟ (از آنندراج ).

خردمند و زیبا و چیره سخن
جوانه بسال و بدانش کهن .

فردوسی .

دو تیرانداز چون سرو جوانه
زبهر یکدگر کرده نشانه .

نظامی .

به طَرْف هر چمن سروی جوانه
به هر جویی شده آبی روانه .

نظامی .