جوانی

جوانی . [ ج َ ] (حامص ) ضد پیری . شباب . حداثت . (دهار) :
یک نیمه جهان را بجوانی بگشادی
چون پیر شوی نیمه ٔ دیگر بگشایی .

منوچهری .

هیچ است وجود و زندگانی هم هیچ
وین خانه و فرش باستانی هم هیچ
از نسیه و نقد زندگانی همه را
سرمایه جوانی است جوانی هم هیچ .

خاقانی .

بدین شهر ما در جوانی نماند
همان نامور پهلوانی نماند.

فردوسی .

بگوید ترا زادفرخ همین
جهان را بچشم جوانی مبین .

فردوسی .

یکی از وزرا گفت : این پسر [ دزد ] هنوز از باغ زندگانی بر نخورده است واز ریعان جوانی تمتع نیافته . (گلستان ).
کره ای را که کسی نرم نکرده ست متاز
بجوانی و بزور و هنر خویش مناز.

ولیدی (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ).

- جوانی کردن :
اگرچه گوی سروبالا بُوَد
جوانی کند پیر کانا بُوَد.

فردوسی .

چگونه پیر جوانی و جاهلی نکند
در این قضیّه که گردد جهان پیر جوان ؟

سعدی .

سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد.

سعدی .

برف پیری می نشیند بر سرم
همچنان طبعم جوانی میکند.

سعدی .

- امثال :
از جوانی تا پیری از پیری تا بکی ؟
جوانی است و هزارش چم و خم .
جوانی کجایی که یادت بخیر .
جهان را بچشم جوانی مبین .
دریغا جوانی ، دریغا جوانی .
|| یراقی باریک از ابریشم و سیم بافته که بر کناره ٔ جامه دوختندی زینت را.