جوهری

جوهری . [ ج َ هََ ] (اِخ ) محمودبن عمر صایغ هروی ، مکنی به ابوالمحامد. از شاعران نامی است . وقتی میان او و وزیر عهد نقاری پدید آمد، حکیم جوهری این دو شعر سرود و بخدمت او فرستاد:
بزرگا گرخطایی آمد از من
مگیر از من وگر باشد بزرگ آن
خطای بندگان باید به هر حال
که تا پیدا شود عفو بزرگان .
رجوع به لباب الالباب عوفی ج 2 ص 110شود.