جؤوة

جؤوة. [ ج ُ ئو وَ ] (ع اِ) جأی . (منتهی الارب ). || زمین درشت که بسیاهی زند. (منتهی الارب ). زمین سطبری است در سیاهی . || رنگی است از رنگ های اسب و شتر و آن سرخی است که بسیاهی زند. (اقرب الموارد). غبرة فی حمرة او کدرة فی صداءة. (قاموس از اقرب الموارد). گویا شارح قاموس و صاحب منتهی الارب در ترجمه ٔ «غبرة فی حمرة» اشتباه کرده و «غبرة» را بمعنی زمین دانسته اند در صورتی که مراد همان سرخیست که بسیاهی زند. در تاج العروس که مأخذ دو کتاب فوق است چنین آمده : لون من الوان الخیل والابل و هی (غبرة فی حمرة او کدرة فی صدأه ) وفی الصحاح : حمرة تضرب الی السواده ». (تاج العروس ).