جوکارلغتنامه دهخداجوکار. [ ج َ / جُو ] (نف مرکب ) جوکارنده . کشت کننده ٔ جو : بر این قولت ای خواجه این بس گواکه جوکار جز جو همی نَدْرَوَد.ناصرخسرو.