جیفه
لغت‌نامه دهخدا
جیفه . [ ف َ / ف ِ ] (از ع ، اِ) لاش . لاشه . لش .مردار بوگرفته . (منتهی الارب ). جثه ٔ گنده . (از اقرب الموارد). ج ، جیَف ، اجیاف . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) : در وقت انتصاف روز به تیغ انتصاف قریب پنجهزار جفیه ٔ کفار... (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).
بر سر آن جیفه گروهی نظار
بر صفت کرکس مردارخوار.
- جیفه ٔ دنیا ؛ مال و منال دنیا: الدنیا جیفة و طالبها کلاب .
کاین جهان جیفه ست و مردار رخیص
بر چنین مردار چون باشم حریص ؟
- جیفه گاه ؛ جای جیفه ، کنایه از دنیا :
خود عهد خسروان را جز عدل چیست حاصل
زین جیفه گاه جافی زین مغسرای مغبر.
- جیفه نهاد ؛ مردارخواره . که درون از مردار آگنده دارد :
همای کش تر از این کرکسان جیفه نهاد
ندیده ام که ز عنقا کنند طعمه عقاب .
بر سر آن جیفه گروهی نظار
بر صفت کرکس مردارخوار.
نظامی .
- جیفه ٔ دنیا ؛ مال و منال دنیا: الدنیا جیفة و طالبها کلاب .
کاین جهان جیفه ست و مردار رخیص
بر چنین مردار چون باشم حریص ؟
مولوی .
- جیفه گاه ؛ جای جیفه ، کنایه از دنیا :
خود عهد خسروان را جز عدل چیست حاصل
زین جیفه گاه جافی زین مغسرای مغبر.
خاقانی .
- جیفه نهاد ؛ مردارخواره . که درون از مردار آگنده دارد :
همای کش تر از این کرکسان جیفه نهاد
ندیده ام که ز عنقا کنند طعمه عقاب .
خاقانی .
