حارثة

حارثة. [ رِ ث َ ] (اِخ ) ابن النعمان بن نفیعبن زیدبن عبیدبن ثعلبةبن غنم بن مالک بن النجار الانصاری . به قول ابن سعد کنیت او ابوعبداﷲ است . او صحابی و بگفته ٔ ابن سعد و موسی بن عقبة از کسانی است که وقعه ٔ بدر را درک کرده اند.ابن اسحاق نیز از وی نام برد ولی نام جد او را رافعآرد. نسائی از طریق زهری از عروة،، و عروة از عائشه و عائشه از پیغمبر(ص ) آرد که گفت : «دخلت الجنة فسمعت قراءة فقلت من هذا فقیل حارثةبن النعمان » سپس رسول (ص ) فرمود «کذلکم البر » واحمد طبرانی از طریق زهری آرد گفت عبداﷲبن عامربن ربیعة از حارثه مرا روایت کرد که گفت : «مررت علی رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و آله وسلم و معه جبرائیل جالس فی المقاعد فسلمت علیه فلما رجعت قال هل رأیت الذی کان معی قلت نعم قال فانه جبرئیل و قد رد علیک السلام » و ابن شاهین از طریق مسعودی از حکم ، از قاسم روایت کند:«ان حارثة اتی النبی صلی اﷲ علیه و آله وسلم و هو یناجی رجلا فجلس و لم یسلم فقال جبرائیل اما انه لوسلم لرددنا علیه ، فقال لجبرائیل و هل تعرفه ؟ فقال : نعم هذا من الثمانین الذین صبروا یوم حنین رزقهم و رزق اولادهم علی الجنة فی الجنة» حارث و طبرانی از طرق مختلفه این روایت را آورده اند بخاری در تاریخ خود از طریق ثابت از عبداﷲبن رباح آرد که حارثة عثمان را گفت «ان شئت قاتلنا دونک » حارثة از پیغمبر(ص ) سماع دارد وگوید: «سمعت رسول اﷲ صلی اﷲ علیه و آله وسلم یقول مناولة المسکین تقی مصارع السوء» ابن سعد و گروهی از محدثین و ارباب رجال گویند که حارثة در اواخر عمر نابینا گردید و ابن سعد گوید که او در خلافت معاویه مرده است . رجوع بکتاب الاصابة چ مصر سنه ٔ 1323 ج 1 ص 313و امتاع الاسماع ص 407 و صفة الصفوة ج 1 ص 187 شود.