حارث
لغت‌نامه دهخدا
حارث . [ رِ ] (اِخ ) ابن ربیعبن زیادبن سفیان بن عبداﷲبن ناشب بن هدم بن عودبن قطیعةبن عبس عبسی صحابی و یکی از نه تن وفد بنی عبس است که بخدمت پیغمبر رسیدند و پیغمبر آنها را دعای خیر کرد و فرمود «ابغونی لکم عاشراً اعقد لکم ». رجوع به کتاب الاصابه چ مصر سنه ٔ 1323 ج 1 ص 155 و ص 291 شود.
