حارس السماء
لغتنامه دهخدا
حارس السماء. [ رِ سُس ْ س َ ] (اِخ ) و حارِس ُالشَّمال (فلک ). بقار. نام یکی از صورتهای شمالی . از جمله ٔ ستاره های عواء. || نام دیگر صورت عوّاء. (نفایس الفنون : مقاله ٔ پنجم علم صور کواکب از قسم دویم در علوم اوایل ). || نام دیگر سماک رامح . رجوع به ثوابت شود.
