حالقةلغتنامه دهخداحالقة. [ ل ِ ق َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث حالق . || قطع رحم . || زنی که از مصیبتی موی سر خود سترده باشد. || بَدْیُمن . (منتهی الارب ). مشئوم .
