حامدی

حامدی . [ م ِ ] (اِخ ) شوشتری . وی در زمره ٔ شعرای شاه عباس ماضی معدود و نزد سخن شناسان به طلاقت لسانی و عذب البیانی ممدوح و محمود است . او راست :
فلک بر جان من میخواست آزار جهانی را
در آخر مبتلای عشق آن نامهربانم کرد.
ای دلبر زودرنج از یاری سیر
ای کافر دیرصلح و در جنگ دلیر
بسم اﷲ اگر خون مرا میریزی
اینک من و اینک تو و اینک شمشیر.

(صبح گلشن ص 118).

سامی گوید: یکی از شعرای ایرانست ، در شهر ششتر نشو و نما یافته و به شاه عباس ماضی منسوب بوده . (قاموس الاعلام ترکی ).