حامدی

حامدی . [ م ِ ] (اِخ ) نصربن احمدبن محمدبن جعفربن محمدبن حامد حامدی نسفی ، مکنی به ابوالحسن . وی از نسف به مرو شد و از مردان آن سامان ، فقه آموخت ، و از ابوالفضل محمدبن حسین حدادی در مرو، و از ابوعلی زاهربن احمد امام در سرخس حدیث شنید. جوانی فقیه و زاهدی ادیب و فاضل بود.در مرو بماه ربیعالأول سال 396 هَ . ق . وفات یافت ونزدیک ابوعمر و کسائی دفن شد. (سمعانی ص 152 الف ).