حامد جبروتی

حامد جبروتی . [ م ِ ج َ ] (اِخ ) ابن محمود جبروتی ، مکنی به ابومحمد، ساکن مکه . علم و عبادت بدو بکمال رسید. وی بسال 962 هَ . ق . وفات کرد و شیخ عبدالعزیز زمزمی قصیده ای در رثاء او سروده که مطلع آن این است :
ایها الغافل الغبی تنبه
ان بالنوم یقظة الناس اشبه .
در این قصیده ٔ پنجاه ویک بیتی او را جامع علوم خوانده گوید پنجاه سال با او دوست بودم ، و وی را به کنیت ابومحمد خطاب کرده است . رجوع به النورالسافر صص 253-255 شود.