حامدلغتنامه دهخداحامد. [ م ِ ] (اِخ ) ابن محمدبن حکم بن عبدالرحمن ، مکنی به ابومحمد. وی از محمدبن منصور روایت دارد و محمدبن مخلد از او روایت کند. (تاریخ بغداد ج 8 ص 168).
