حامدلغتنامه دهخداحامد. [ م ِ ] (اِخ ) ابن مروان (قاضی شیخ ...)، مکنی به ابوعبداﷲ. مستوفی او را در عداد وجوه مذهب امام احمدبن حنبل آورده است . رجوع به تاریخ گزیده ص 799 شود.
