حامد
لغتنامه دهخدا
حامد. [ م ِ ] (اِخ ) ابن بلال بن حسن ، مکنی به ابوحامد بخاری . وی ببغداد شد و از محمدبن عبداﷲبخاری و جز او روایت کند. و ابوبکر شافعی و جز او از وی روایت کنند. ابوولید دربندی گوید: وفات حامد دررجب سال 328 هَ . ق . بود. (تاریخ بغداد ج 8 ص 170).