حانةلغتنامه دهخداحانة. [ حان ْ ن َ ] (ع ص ) نعت فاعلی مؤنث از حنین . || ناقه که از جدایی بچه ٔ خود بنالد. || ناقة: ما له حانة و لا آنة؛ او را نه ناقه ونه گوسفند است ؛ ای لا ناقة و لا شاة. (منتهی الارب ).
