حایصلغتنامه دهخداحایص .[ ی ِ ] (ع ص ، اِ) ناقه ای که فحل بدو گشنی نتواند کرد از تنگی اندام وی . ناقه که نر بر او گشنی نتواند کرد از تنگی اندام او. حیصاء. (منتهی الارب ). محیاص . ج ، حوائص ، حیص . (مهذب الاسماء). و رجوع به حائص شود.
