حبان

حبان . [ ح َب ْ با ] (اِخ ) ابن قیس بن عبداﷲبن عمروبن عدس بن ربیعةبن جعدةبن کعب بن ربیعةبن عامربن صعصعةبن بکربن هوازن . نام او را برخی حَیّان نوشته اند. او نابغه ٔ جعدی شاعر است و ابولیلی کنیت دارد. (الاستیعاب ج 1 ص 137 و 310). و رجوع به نابغه ٔ جعدی در همین لغت نامه شود.