حبسگاه
لغتنامه دهخدا
حبسگاه . [ ح َ] (اِ مرکب ) محبس . زندان . سجن . دوستاق :
وز بهر حبس گاه چو مارم همی فسای .
یارب از این حبسگاه باز رهانش که هست
شروان شرالبلاد خصمان شرالدواب .
که خود زبان ِ زبانی بحبسگاه جحیم
دهد جواب یواجب که اخسئوافیها.
وز بهر حبس گاه چو مارم همی فسای .
مسعودسعد.
یارب از این حبسگاه باز رهانش که هست
شروان شرالبلاد خصمان شرالدواب .
خاقانی .
که خود زبان ِ زبانی بحبسگاه جحیم
دهد جواب یواجب که اخسئوافیها.
خاقانی .