حبط
لغتنامه دهخدا
حبط. [ ح َ ب َ] (ع مص ) آماسیدن پستان و غیر آن . (منتهی الارب ). برآماسیدن شکم . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || تازه شدن جراحت . (منتهی الارب ). واسر شدن جراحت .(تاج المصادر بیهقی ) (مهذب الاسماء). || بماندن نشان ریش پس از درستی . (تاج المصادر بیهقی ).
