حبل ا
لغت‌نامه دهخدا
حبل ا. [ ح َ لُل ْ لاه ] (ع اِ مرکب ) کتاب اﷲ. (دستور اللغه ٔ ادیب نطنزی ). || ایمان به خدا. متخذ و مقتبس از آیه ٔ شریفه ٔ: و اعتصموا بحبل اﷲ جمیعاً و لاتفرقوا واذکروا نعمةاﷲ علیکم . (قرآن 3 / 103). :
چون تمسکت بحبل اﷲ از اول دیدند
حسبی اﷲ و کفی آخر انشا بینند.
شیب سرتازیانه ش از قدر
حبل اﷲ شه طغان ببینم .
حبل اﷲ است معتکفان را دو زلف او
هم روز عید و هم شب قدر اندر او نهان .
خیمه ٔ دولتش بر آن زد چرخ
که ز حبل اللهش طناب کند.
چون تمسکت بحبل اﷲ از اول دیدند
حسبی اﷲ و کفی آخر انشا بینند.
خاقانی .
شیب سرتازیانه ش از قدر
حبل اﷲ شه طغان ببینم .
خاقانی .
حبل اﷲ است معتکفان را دو زلف او
هم روز عید و هم شب قدر اندر او نهان .
خاقانی .
خیمه ٔ دولتش بر آن زد چرخ
که ز حبل اللهش طناب کند.
خاقانی .
