حبللغتنامه دهخداحبل . [ ح ِ ](ع اِ) سختی . || بلا. ج ، حبول . || دانشمند. زیرک . داهیه ای از رجال . (منتهی الارب ). ج ، حبول . (اقرب الموارد). || القائم علی المال الرفیق بسیاسته . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
