حبیب کاتب

حبیب کاتب . [ ح َ ب ِ ت ِ ] (اِخ ) (مولانا...) شخصی ادیب لبیب ، و در صنعت کتابت شهرت دارد و خویش مولانا فتح اﷲکاتب است و این شعر از اوست :
چو بلبل با غم گل چهره ٔ خود شادیی دارم
قدش را بنده ام و ز سرو باغ آزادیی دارم .
رجوع به بهشت هشتم ذیل ترجمه ٔ مجالس النفائس ترجمه ٔ حکیم شاه قزوینی چ تهران 1320 هَ . ق . ص 394 شود.