حبیش

حبیش . [ ] (اِخ ) ابن خالدبن سعدبن منقذبن ربیعةبن اصرم بن خُبَیس بن حرام بن حبیشةبن کعب بن عمرو خزاعی . مکنی به ابوصخر. و او را حبیش بن اشعر، و حبیش اشعری نیز گویند. او برادر ام معبد است . موسی بن عقبه و جز او گویند: روز فتح مکه کشته شد. بخاری روایت کرده که حبیش بن اشعر در روز فتح مکه با خالدبن ولید بود، و کشته شد. بغوی و ابن شاهین داستان ام معبد و مهاجرت پیغمبر از مکه به مدینه را از ابن حبیش نقل کنند. (الاصابة ج 1 ص 324). ابن عبدالبر و ابن مندة و ابونعیم نیز او را یاد کرده و در عداد صحابه شمرده اند لیکن مجهول الحال است . (تنقیح المقال ج 1 ص 254). و داستان ام معبد چنانست که چون حضرت نبی اکرم صلوات اﷲ علیه با ابی بکر صدیق به قصد مدینه به نهانی از مکه بیرون شد در راه به خیمه ٔ حبیش مصادف شد و از او شیر طلبید و او گفت میشهای وی بار نگرفته از آن رو شیر ندارد. حضرت رسول اﷲ صلوات اﷲ علیه فرمود تا میشی را که آبستن نبود بدوشیدند و کاسه ای پر کرده و با ابی بکر رضی اﷲ عنه بنوشید، و حبیش با دیدن این معجزه دین اسلام پذیرفت و خواهر حبیش ام معبد است و این خبر از او روایت شده است . او در فتح مکه به شهادت رسید. وی در فتح مکه درسپاه خالدبن ولید شرکت کرد و با کرزبن جبار راه را گم کرده به دست دشمن کشته شد. (قاموس الاعلام ترکی ).