حتر

حتر. [ ح ِ ] (ع اِ) زمین بلند و دراز. آنچه از زمین بلند برآمده باشد. || پیوندی که به دامن خیمه و خرگاه درآورند وقتی که بلند باشد از زمین . (منتهی الارب ). آنچه به تَه ِ خیمه وصل کنند چون از زمین بلند باشد. پیوند دادن در دامن خیمه . (تاج المصادر بیهقی ). || عطیه ٔ کم . عطاء اندک . (منتهی الارب ). || شی ٔ قلیل . چیز کم . ج ، احتار.