حجازی واعظ

حجازی واعظ. [ ح ِ ی ِ ع ِ ] (اِخ ) محمدبن محمدبن عبداﷲ اکراوی قلقشندی معروف به محمد حجازی واعظ. فقیهی عالم بتفسیر و حدیث بود، در منزل اکری (از منازل حجاج مصر در راه مکه ) در 957 هَ . ق . متولد گشت و در قلقشنده سکونت داشت و در قاهره در 1035 هَ . ق . درگذشت . او راست : «فتح المولی النصیر بشرح الجامع الصغیر، للسیوطی » در دوازده جلد و «سواءالصراط» و «القول المشروح فی النفس والروح » و «البرهان فی اوقاف السلطان ». (الاعلام زرکلی ص 981 و قاموس الاعلام ترکی با اغلاط بسیار).