حجرالبرد
لغت‌نامه دهخدا
حجرالبرد. [ ح َ ج َ رُل ْ ب َ رَ ] (ع اِ مرکب ) ابوریحان بیرونی در کتاب الجماهر فی معرفة الجواهر گوید: قال حمزة: الحجارة الدافعة للبرد کانت تسمی فی ایام الاکاسرة «سنگ مهره » قال و بقی من هذا الحجرواحد بقریة روی دشت من قری قاسان بناحیة اصبهان فکلما اظلتهم سحابة فیها برد ابرزوه و علقوه علی شرفة من سور المدینة او الحصن فتنقطع تلک السحابة و تتبدد.و قد کثرت الاقاویل من الاوائل فی ذلک فی کتب الفلاحة فی ذکر دفع سحابة البرد... رجوع به حجر المطر شود.
