حذیةلغتنامه دهخداحذیة. [ ح ِذْ ی َ ] (ع اِ) پاره ای گوشت بدرازا بریده . || بهره ای از غنیمت . || پاره ای از هر چیزی . و در حدیث است : انها [ ای فاطمة (ع ) ] حذیة منی .