حرام بودن
لغت‌نامه دهخدا
حرام بودن . [ ح َ دَ ] (مص مرکب ) ممنوع بودن . محظور بودن . محرم بودن . منهی عنه بودن :
راست خواهی نظر حرام بود
برچنین روی و باز بر دگری .
بر آنکس بود زندگانی حرام
که او را نماند پس از مرگ نام .
- حرامش باد ؛ بر او گوارا مباد (نفرین است ) :
اگر نظر به دو عالم کند حرامش باد
که از صفای درون با یکی نظر دارد.
نظر بروی تو انداختن حرامش باد
که جز تو در همه عالم کسی دگر دارد.
راست خواهی نظر حرام بود
برچنین روی و باز بر دگری .
سعدی .
بر آنکس بود زندگانی حرام
که او را نماند پس از مرگ نام .
امیرخسرو.
- حرامش باد ؛ بر او گوارا مباد (نفرین است ) :
اگر نظر به دو عالم کند حرامش باد
که از صفای درون با یکی نظر دارد.
سعدی .
نظر بروی تو انداختن حرامش باد
که جز تو در همه عالم کسی دگر دارد.
سعدی .
