حزةلغتنامه دهخداحزة. [ ح ُزْ زَ ] (ع ص ، اِ) نیفه . حجزة. (منتهی الارب ). || گردن . (منتهی الارب ). || پاره ٔ گوشت . (مهذب الاسماء). پاره ٔ گوشت به درازا بریده یا خاص است به جگر. (منتهی الارب ). ج ، حُزَز.
