حسنی

حسنی . [ ح ُ نا ] (ع ص ) تأنیث احسن . (غیاث ). زن نیکو. زن نیک تر. مقابل سَوئی ̍. فرق میان آن با حسن و حسنة این است که حسن در جوانان اعیان گویند چنانکه حسنه آنگاه که وصف باشد و اگر اسم بود در جوانان متعارف و حسنی تنها در جوانان گفته میشود نه در اعیان . || عاقبت بخیری . اعاقبة حسنه . قوله تعالی : ان له عندها للحسنی . (قرآن 50/41). و گفته اند: حسنی ، نظر است به سوی خدای تعالی .و در تفسیر آیه ٔ: للذین احسنوا الحسنی و زیادة. (قرآن 26/10) گفته اند: که حسنی ، بهشت است و زیاده ٔ نظر بوجه اﷲ است . || الاسماء الحسنی ؛ نامهای نودونه گانه ٔ خدای تعالی مانند کریم و رحیم و رازق و جز آن : ادعوا اﷲ او ادعوا الرحمن ایاما تدعوا فله الاسماء الحسنی . (قرآن 110/17). تثنیه ، حسنیان و حسنیین . ج ، حُسنیات ، حُسَن . || (حامص ) رؤیت خدای عزوجل . || شهادت : هل تربصون بنا الا احدی الحسنیین . (قرآن 52/9). (منتهی الارب ). || نیکویی . (مقدمة الادب زمخشری ) (محمودبن عمر ربنجنی ).