حسن رباینده
لغتنامه دهخدا
حسن رباینده . [ ح ُ ن ِرُ ی َ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حسنی که به یک دیدن بیننده را به خود کشد و از خود ببرد :
تا از آن حسن رباینده نظر یافته است
آب آئینه رباینده تر از سیلاب است .
غمزه ٔ رباینده و ناز رباینده نیز آمده است . (آنندراج ).
تا از آن حسن رباینده نظر یافته است
آب آئینه رباینده تر از سیلاب است .
صائب .
غمزه ٔ رباینده و ناز رباینده نیز آمده است . (آنندراج ).