حسن اسوانی
لغتنامه دهخدا
حسن اسوانی . [ ح َ س َ ن ِ اَ ] (اِخ ) ابن علی بن قاضی رشید ابراهیم بن حسین بن زبیر غسانی ، مکنی به ابومحمداهل اسوان مصر و ملقب به قاضی مهذب بود. در 516 هَ . ق . درگذشت . او راست : «تفسیر القرآن » در پنجاه جزء و دیوان شعر و «الانساب ». (هدیة العارفین ج 1 ص 279).
