حسن صاحب جواهر

حسن صاحب جواهر. [ ح َ س َ ن ِ ح ِ ج َ ] (اِخ ) (شیخ ...) ابن باقربن عبدالرحیم شریف اصفهانی . ازمحققان فقه و حقوق شیعی امامی در نجف و از شاگردان سید جواد عاملی صاحب «مفتاح الکرامة» و شیخ جعفر کاشف الغطاء بود. وی سی سال عمر خود را در تألیف کتاب بزرگ «جواهرالکلام فی شرح شرایعالاسلام » صرف کرد که از بیست وپنج سالگی بدان آغاز کرده بود. این کتاب بزرگترین و محققانه ترین شرح «شرایعالاسلام » تألیف محقق حلی است و بهترین منبع حقوق و فقه شیعه میباشد و لذا فقیهان متأخر وی را شیخ الفقها لقب داده اند. او در هریک از ابواب فقه نیز کتاب جداگانه نگاشته است و رساله ای نیز بنام «نجات العباد» دارد که رساله ٔ فتوائی و عملی او بوده است . مرگ صاحب جواهر در اول شعبان 1266 هَ .ق . بوده است و فرزندان و خاندان او در ایران و عراق بنام جواهری و صاحب جواهر و جواهرالکلام معروف میباشند. (از ریحانة الادب و ذریعه و قصص العلما و جز آن ).