حسن وشاءلغتنامه دهخداحسن وشاء. [ ح َِ س َ ن ِ وَ ش ْ شا ] (اِخ ) ابن علی بن وشاء مکنی به ابومحمد. او راست : «ثواب الحج ». (ذریعه ج 5 ص 18).
