حسن چوپانی
لغت‌نامه دهخدا
حسن چوپانی . [ ح َ س َ ن ِ ] (اِخ ) ابن تیمورتاش بن چوپان ، معروف به امیرشیخ حسن کوچک و حسن چوپانی (736 - 744 هَ . ق .). پس از پدرش حاکم سیواس شد و زوجه اش پنج تن راوادار کرد تا وی را خفه کردند. شمس الدین محمود اصفهانی در تاریخ مرگ حسن چوپانی ساخته است :
نویان زمان شیخ حسن چوپانی
از حکم قضا و قدریزدانی
در سال «ذمد» در شب روز معراج
بر دست زنش تباه شد پنهانی .
(دررالکامنة ج 2 ص 15) (رجال حبیب السیر ص 34) (فهرست تاریخ عصر حافظ) (از سعدی تا جامی ) (مرآت البلدان ج 1 ص 396) (نزهةالقلوب ج 3 ص 96) (شدالازار ص 100) (سفرنامه ٔ مازندران رابینو ص 164) (آتشکده ٔ آذر).
نویان زمان شیخ حسن چوپانی
از حکم قضا و قدریزدانی
در سال «ذمد» در شب روز معراج
بر دست زنش تباه شد پنهانی .
(دررالکامنة ج 2 ص 15) (رجال حبیب السیر ص 34) (فهرست تاریخ عصر حافظ) (از سعدی تا جامی ) (مرآت البلدان ج 1 ص 396) (نزهةالقلوب ج 3 ص 96) (شدالازار ص 100) (سفرنامه ٔ مازندران رابینو ص 164) (آتشکده ٔ آذر).
