حسن گلوسوز

حسن گلوسوز. [ ح ُ ن ِگ َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) به معنی حسن صبیح است ، چه گلوسوز کنایه از چیزی باشد که بسیار شیرین است و افراط شیرینی گلو را میسوزاند، پس معنی حسن گلوسوز، حسن شیرین میباشد، و شیرین مقابل نمکین است چون حسن سیاه را حسن ملیح و نمکین گویند، لهذا بمقابل آن حسن صبیح یعنی حسن سفید را حسن گلوسوز گفتند یعنی حسن شیرین . و در چهار شربت ، حسن گلوسوز را حسن دلچسب و مطبوع نوشته است . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). و شعرای فارسی زبان را مثنویها بدین نام هست . (ذریعه ج 7 ص 15).