حشوة

حشوة. [ ح ُ وَ / ح ِ وَ ] (ع اِ) امعاء. آنچه در شکم است از آلات غذا. رودگانی . حشوه ٔ بطن ؛ آلات شکم . (محمودبن عمر ربنجنی ).روده ها. (منتهی الارب ). || یقال فلان من حشوة بنی فلان ؛ ای من رذالهم . (مهذب الاسماء). || مااکثر حشوة ارضه ؛ ای حشوها و دغلها : او را به حشوه ٔ خاک تیره رسانند. (جهانگشای جوینی ).