حشکةلغتنامه دهخداحشکة. [ ح َ ش َ ک َ ] (ع اِ) باران ریزه . مثل الحفشة و الغبیه و هی فوق البغشة. (اقرب الموارد). || جاؤا بحشکتهم ؛ آمدند همه . (اقرب الموارد).
