حصاء

حصاء. [ ح َص ْ صا] (ع ص ، اِ) زن موی رفته از سر. زن دغ سر. (آنندراج ).مؤنث احص ؛ بی موی . (معجم البلدان ). || سال تنگ . (مهذب الاسماء). سال بی نفع و بی خیر. (منتهی الارب ). || زن بدیمن . زن بدقدم . || باد روشن بی گرد و غبار. (آنندراج ). || زمین بی گیاه . (معجم البلدان ). || لحیة حصاء؛ریشی شکسته و کوتاه که دراز نشود. (مهذب الاسماء).