حظوة

حظوة. [ ح َ / ح ُ وَ ] (ع اِ) بهره ٔ روزی . || تیر خرد بقدر ذراع که کودکان بدان بازی کنند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). تیر ناوکی . (مهذب الاسماء). || هر شاخ رسته در بن درخت که هنوز سخت نشده باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، حِظاء، حَظَوات . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). || (مص ) بهره مند و دولتی شدن . (منتهی الارب ).