حق پرست

حق پرست . [ ح َ پ َ رَ ](نف مرکب ) پرستنده ٔ حق . خداپرست . عابد :
یکی پارسازاده ٔ حق پرست
فتادش یکی خشت زرین به دست .

سعدی .

نکونام و صاحبدل و حق پرست
خط عارضش خوشتر از خط دست .

سعدی .