حندج
لغت‌نامه دهخدا
حندج . [ ح ُ دُ ] (ع اِ) ریگ پاکیزه ٔ نیکو که نباتهای هر قسم رویاند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ریگ توده ٔ دراز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || ریگ توده ٔ خرد. (ناظم الاطباء). ج ، حنادج .(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به حنادج شود.
