حنمة
لغتنامه دهخدا
حنمة. [ ح َ ن َ م َ ] (ع اِ) بومه . (اقرب الموارد) (محیط المحیط). و در بعض نسخ قاموس نومه آمده با نون و این غلط است . ج ِ حَنَم . (از محیط المحیط). مؤلف منتهی الارب و ناظم الاطباء و پاره ای دیگر از لغت نامه ها آنرا نومه گرفته و به خواب ترجمه کرده اند.
