حوب

حوب . [ ح َ ] (ع اِ) مادر. || پدر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || خواهر. (منتهی الارب ). اخت . (اقرب الموارد). || دختر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گناه . (منتهی الارب ). اثم . (از اقرب الموارد). || اندوه و وحشت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و به این دو معنی اخیر بضم حا نیز آمده است . (منتهی الارب ). رجوع به حوب شود. || گونه . نوع . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || فن . (اقرب الموارد). || کوشش . (منتهی الارب ). جهد. (اقرب الموارد). || رنج . (منتهی الارب ). || حاجت . (اقرب الموارد). || درویشی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مسکنت . (از اقرب الموارد). || درد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || شتر نر. (منتهی الارب ). || (اِ صوت ) کلمه ای است که بدان شتر نر را زجر کنند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و بدین معنی آخر این کلمه مبنی بر هر سه حرکت آید. (منتهی الارب ). || (مص ) حُوب . حَوبة. حیابة. گناه کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد).