حکیمی
لغتنامه دهخدا
حکیمی . [ ح َ ] (اِخ ) شاعری از سادات استراباد و ماهر در علوم حکمیة و فن طب بود و به سال 881 هَ . ق . درگذشت . بیت ذیل از اوست :
گر قدم رنجه کنی سوی حکیمی چه شود
تانثار تو کند نقد دل و جان بر سر.
گر قدم رنجه کنی سوی حکیمی چه شود
تانثار تو کند نقد دل و جان بر سر.
(از قاموس الاعلام ترکی ).