حکیمی

حکیمی . [ ح َ ] (اِخ ) محمدبن ابراهیم بن ابن قریش حکیمی اخباری ، مکنی به ابوعبداﷲ. او از جماعتی سماع حدیث داشت . و از اوست : کتاب حلیةالادباء. کتاب سقطالجوهر. کتاب الشباب و فضله علی الشیب و کتاب الفکاهة و الدعایة. (الفهرست ).